Çocuk yetiştirmek bir sanattır diye bir söz hatırlıyorum. Ne kadar doğru. Yaklaşık 6 aydır evde kızımla beraberim ve bu süre zarfında aslında bu işin ne kadar zor olduğunu anlayabildim. Şimdiki çocukların algı düzeyleri yüksek olduğu için birçok şeyi erken öğreniyorlar.
Örneğin 3 yaşındaki kızımla giyeceği elbiseler konusunda sıkıntı yaşıyoruz. Kendi beğendiği ve istediği bir kıyafet dışında asla başka bir şey giymiyor. Hediye olarak getirilen veya gönderilen bir kıyafeti eğer beğenmiyorsa yere fırlatıyor. Bu arada koç burcu, dediğim dedik bir tip olacak sanırım. Aslında kendi beğenilerinin olması, öz benliğinin oluşması hoşuma gidiyor fakat bazen sinir savaşları yaşamıyor değiliz.
Çocuklarla ilgili kitaplardan ne kadar faydalanmalıyız diye uzman biriyle konuştuğumda, kitaplardan tabii ki faydalanın ama bırakın bazı şeyler de kendiliğinden gelişsin demişti. Öyle yapmaya da çalışıyoruz zaten.
Bir de çocuklara sözle değil uygulamalı olarak birtakım şeyleri öğretmek daha etkili. Örneğin çocuğun kitap okumasını istiyorsanız evde elinizde kitap okuyor bir şekilde sizi görüyor olması nasihatten çok daha faydalı bir sonuç verecektir.
Bazen düşünüyorum, birkaç sene önce hayatımızda-yanımızda böyle bir varlık yoktu, şimdi herşey O’nun etrafında dönüyor. Bu duygu çok garip çok güzel bir duygu.
Çocuklarla ilgili kitaplardan ne kadar faydalanmalıyız diye uzman biriyle konuştuğumda, kitaplardan tabii ki faydalanın ama bırakın bazı şeyler de kendiliğinden gelişsin demişti. Öyle yapmaya da çalışıyoruz zaten.
Bir de çocuklara sözle değil uygulamalı olarak birtakım şeyleri öğretmek daha etkili. Örneğin çocuğun kitap okumasını istiyorsanız evde elinizde kitap okuyor bir şekilde sizi görüyor olması nasihatten çok daha faydalı bir sonuç verecektir.
Bazen düşünüyorum, birkaç sene önce hayatımızda-yanımızda böyle bir varlık yoktu, şimdi herşey O’nun etrafında dönüyor. Bu duygu çok garip çok güzel bir duygu.
